Doniczkowy bałwanek

,,Bałwan” Z. Wroński

Pięknego bałwana

ulepiły dzieci,

ma czarne guziki

i biały żakiecik.

W ręku trzyma miotłę,

garnek ma na głowie.

Może nam zimową

bajeczkę opowie.

Niestety śniegu za oknem brak. 
Zimę mamy tylko w kalendarzu. 
A tak bardzo chcielibyśmy wyjść na sanki i ulepić bałwanka.

Musimy jednak radzić sobie inaczej.

Wykonaliśmy domowego bałwanka, takiego, któremu dodatnie temperatury nie są straszne.

Nasz jest ciepłolubny i ani myśli wychodzić na dwór!

Do jego wykonania potrzebowaliśmy:

- starej doniczki po sadzonkach kwiatów,

- białej farby,

- pędzelka,

- czapki i szalika z materiału,

- pary sztucznych oczek,

- marchewkowego noska z kartki,

- dwóch guzików.

Tak przygotowani ruszyliśmy do działania.

Wiktoruś tym razem malował farbami nie po kartce, ale po doniczce.

Miał pewną trudność z malowaniem przestrzennego przedmiotu, ale przy po mocy mamy, która przytrzymywała mu doniczkę, dał radę wykonać zadanie.

Pomalował pięknie doniczkę na biały kolor.

Następnie dostał do przyklejenia oczy, nos i guziki. 

Na koniec pozostało ubranie bałwanka. Wiktorek próbował założyć bałwankowi uszytą przez mamę czapkę, a mama zawiązała mu szalik.

Wiktoruś miał okazje sprawdzić swoją wiedzę i bezbłędnie wskazywał, gdzie bałwanek ma oczy, nosek i czapkę.

Później pokazywał to samo na sobie, wskazując na buzię, włosy, szyję, brzuch itp.

Wiktorek zna bardzo dużo części ciała.

Musimy przejść na wyższy poziom i uczyć Wiktorka nowych, trudniejszych nazw.

Nasz bałwankowy kolega wygląda przecudnie.

Dołączył do swoich zimowych przyjaciół, którzy zamieszkują w Wiktorkowym królestwie.